Beste gemeente,

Mijn naam is Ina Helderman en ik ben 74 jaar oud. Ik woon in Almere en ik heb drie volwassen kinderen. Vanaf mijn geboorte ben ik slechtziend. Dit heb ik geërfd van mijn ouders en weer doorgegeven aan twee van mijn kinderen. Ik ben aan één oog blind en aan het andere zeer slechtziend. Met een contactlens van +27 kan ik nog tot maximaal 5% zien. Sinds een aantal jaren ben ik door zuurstofgebrek bij een operatie ook slechthorend geworden: nu hoor ik nog tot 85 decibel.

Ik ben een bezige bij en sta ondernemend in het leven. Toen ik nog werkte, heb ik verschillende banen gehad: van kinderoppas en huiswerkbegeleider tot schoonmaakhulp. In mijn vrije tijd heb ik mij altijd actief ingezet als vrijwilliger voor lotgenoten: ik ben voorzitter van de regio Flevoland bij de Oogvereniging en ik zit in het bestuur van de Nederlandse Christelijke Blinden- en Slechtzienden Bond. De kerk speelt een belangrijke rol in mijn leven. Ik geef daar les aan volwassen vrouwen en doe zendingswerk. Dit brengt mij veel plezier! 

Helaas heeft het bij mij lang moeten duren voordat ik zorg ontving, omdat de gemeente mijn zorgvraag lang niet geloofde. En gaven aan dat ze in mijn situatie niet zo snel hulp verlenen. Toen ik eindelijk zorg kreeg, liep ik er vaak tegenaan dat het niet deskundig genoeg was. Door te klagen kwam uiteindelijk de juiste hulp, maar het is vervelend dat het zo moet.

Sinds 4 jaar ontvang ik eindelijk de zorg van de gemeente waarnaar ik zo verlangd heb. Ik krijg hulp in de huishouding en administratie, en ondersteuning van schrijf- en oortolken. Daarnaast ga ik wekelijks naar dagbesteding en jaarlijks op vakantie met een organisatie voor doofblinden. Alleen al de hulp van de tolken heeft mijn leven zo verrijkt. Soms voelt het alsof 70 jaar van mijn leven verloren is gegaan en ik de laatste 4 jaar pas echt leef. Tolken hebben namelijk veel begrip voor mijn situatie en voelen mijn behoeften goed aan. Nu ben ik een persoon die er mag zijn en die meetelt in deze maatschappij.

Nog mooier zou het zijn als ik keuzevrijheid krijg in de vorm van een PGB. Dan kan ik zelfstandig bepalen hoe, wanneer en van wie ik zorg ontvang. Helaas wil mijn gemeente dat niet verstrekken, maar het zou al een wereld van verschil maken als de gemeente zich meer zou verdiepen in de wereld van doofblinden: oefen eens met onze beperkingen, dan leer je veel over onze situatie!

Met vriendelijke groet,

Ina