Beste gemeente,

Mijn naam is Norbert Zeegers en ik ben 55 jaar oud. Ik woon in Urmond. Vanaf mijn geboorte ben ik al licht slechthorend, maar toen ik volwassen werd begonnen ook mijn ogen achteruit te gaan. In januari 1995 kreeg ik te horen dat ik Retinitis Pigmentosa had. Dan krijg je te horen dat je blind gaat worden. Het is geleidelijk gegaan, maar dat slaat toch in als een bom. Ik heb wel vijf jaar nodig gehad om daar emotioneel overheen te komen. Inmiddels zie ik links niks meer en met rechts alleen een beetje donker en licht.

Sinds 1990 werk ik bij een sociale werkvoorziening in Sittard. Ik ben daar als goedziende binnengekomen en daar aan de slag gegaan als administratief medewerker en sinds 2007 als coördinator Opleidingen. Ik werk fulltime en ondersteun de opleidingsadviseur. Zelf ben ik ook leergierig en heb in 2010 een hbo-opleiding Projectmanagement gedaan. Door de visuele beperking ontwikkel je je ook anders in je denkpatroon. Ik ben gaan genieten van de kleine dingen in het leven. 

Een keer per week komt er huishoudelijke hulp. Ik vind autonomie belangrijk, maar toch zijn er plekken die ik niet kan zien. Deze hulp was eenvoudig aan te vragen bij de gemeente, maar voor de andere hulp die ik kreeg liep het keukentafelgesprek stroef. Hier miste ik inlevingsvermogen. Ik krijg namelijk ook hulp van de Robert Coppes Stichting bij o.a. het voorlezen van post, bankzaken en het aanschaffen van kleding. We spreken dus over ambulante woonbegeleiding. De gemeentefunctionaris kon zich niet verplaatsen in mijn situatie en wilde deze structurele hulp plaatsen als eenmalige behandeling, want dan komt het uit de geldkist van de zorgverzekeraar. Maar het voorlezen van de post is geen eenmalig iets. Hierover heb ik een behoorlijke discussie gehad met de gemeente. Ik heb deze hulp uiteindelijk verlengd gekregen tot 2020, maar dat heb ik voor elkaar gekregen omdat ik assertief ben.

Ik wil zelfstandig zijn, dus heb gevraagd of iemand van de Robert Coppes Stichting met mij een keer station Sittard wilde verkennen. Daar ging de gemeente moeilijk over doen, want ook dat moet worden aangevraagd als behandeling. Waarom kan een begeleider dit niet met mij doen in een uurtje? Als de gemeente met meerdere mensen te maken krijgt die tot onze doelgroep behoren, krijgen ze iets meer inzicht, maar over het algemeen is er een gebrek aan kennis en inlevingsvermogen. Ik zeg weleens: “Pak een sjaal, bind hem om je hoofd en loop zo eens rond.”

De gemeente moet de tijd nemen om zich te verdiepen in de materie en te luisteren naar de cliënt. Ik ben assertief, maar er zijn mensen die er een andere beperking bij hebben o.a. op verstandelijk of lichamelijk niveau. Dan wordt het lastig om over te brengen welke hulp je nodig hebt. Op het gebied van zorg, maar ook qua dagbesteding en vrijetijdsmogelijkheden.

Met vriendelijke groet,

Norbert Zeegers